Koło Łowieckie „Knieja” w Wałbrzychu rozpoczęło swój formalny żywot w dniu 10 maja 1952 r.
W tym dniu, jak czytamy w najstarszym dokumencie, który zachował się w archiwach Koła, „Komisja organizacyjna Koła Łowieckiego Powiatu Wałbrzych, działająca pod przewodnictwem Kazimierza Wiktora, w obecności Stanisława Bakiesa, Mieczysława Gaździka, Kazimierza Łozińskiego i Witolda Zielińskiego, postanowiła o zwołaniu zebrania założycielskiego nowego stowarzyszenia (…) w związku z powziętą uchwałą o likwidacji stowarzyszeń myśliwskich „Szarak” i „Muflon””. Jak wynika z zachowanego dokumentu, zebranie założycielskie odbyło się 25 maja 1952 r. w świetlicy „Dalgazu” w Wałbrzychu. Kolejnym zachowanym dokumentem z tamtych lat jest „Decyzja o utworzeniu koła łowieckiego” z dnia 16 lipca 1953 r., w którym „Tymczasowa Wrocławska Wojewódzka Rada Łowiecka we Wrocławiu, na podstawie §49 ust. 2 Statutu P.Z.Ł. /Monitor Polski Nr A-38 poz. 475/ uchwałą z dnia 8 lipca 1953 r. postanowiła utworzyć w Wałbrzychu koło łowieckie pod nazwą „Polski Związek Łowiecki – Koło Łowieckie Nr 2 w Wałbrzychu”. W skład nowego Koła weszło 28 myśliwych, prezesem został Bogdan Siemianowski, łowczym Mieczysław Dzik, sekretarzem Witold Krukowski, a skarbnikiem Stefan Ciura. 

Nowe koło łowieckie początkowo nie posiadało obwodów łowieckich. Myśliwi polowali na podstawie doraźnych zezwoleń wydawanych przez Lasy Państwowe. W 1954 r. Koło wydzierżawiło 2 obwody łowieckie o łącznej powierzchni 11 tysięcy hektarów. W 1956 r. doszło do zmiany Zarządu Koła. Prezesem został Witold Koprowicz, łowczym Witold Krukowski, sekretarzem Ryszard Brejer, a skarbnikiem Bohdan Turków. Rok później dzięki likwidacji Koła „Gwardia” przejęty został trzeci obwód łowiecki w Dobromierzu i dzięki temu łączna powierzchnia obwodów, na których gospodarzyło Koło Łowieckie nr 2, wzrosła do 17 tysięcy hektarów. 

W 1958 r. Koło trafiło po raz pierwszy na łamy prasy. W „Trybunie Wałbrzyskiej” ukazał się artykuł Edwarda Jacka Moskwy pt. „Na tropie myśliwych”. Kolejnym przełomowym dniem dla Koła Łowieckiego „Knieja” był 23 stycznia 1960 r. W świetlicy garażów samochodowych P.S.S. w obecności 23 członków Koła oraz Inspektora Wojewódzkiej Rady Łowieckiej odbyło sięwalne zebranie członków Koła Łowieckiego nr 2. Przyjęto nazwę „Knieja”, emblemat pieczęci i znaczek Koła. Ze względu na dużą liczbę członków poszczególnych kół oraz ciągły napływ nowych kandydatów wysunięto postulat, aby podzielić Koło nr 2 na dwa koła łowieckie, co umożliwiłoby przyjęcie nowych członków. Wniosek został przegłosowany, a podział majątku koła powierzono Komisji Rewizyjnej. W wyniku odejścia kilku zebranych do nowo powstałego koła, które przyjęło nazwę „Koliba”, w tym samym dniu ustalono, że Koło „Knieja” będzie liczyć 22 osoby. Powołano również nowy Zarząd w składzie: Marian Kazimierski, Witold Krukowski, Janusz Przyślewicz i Bohdan Turków.

Dalsze lata, aż do 1964 r., to okres rozwoju Koła, ale też i formalnych sporów z innymi kołami oraz władzami powiatów o podział obwodów łowieckich. Po odnowieniu umów dzierżawnych w 1964 r. nastąpiła istotna korekta granic łowisk oraz ich podział. Dzierżawione przez Koło „Knieja” obwody położone w odległości 15 km od Wałbrzycha, bardzo dobrze zagospodarowane i zasobne w zwierzynę łowną, stanowiły pokusę dla nowo powstających kół łowieckich w ówczesnym powiecie wałbrzyskim. Istotnym korektom zostały poddane także łowiska leżące na terenach powiatów Jawor i Kamienna Góra. W wyniku tych wszystkich zmian Koło „Knieja” gospodarzyło na Obwodzie 187 – Dobromierz, a Obwód nr 190 – Sędzisław – został podzielony na kilka części. Oddzielone części obwodu zostały przydzielone kołom sąsiednim. Również w 1964 r. „Knieja” przejęła niezwykle atrakcyjny leśny obwód Sokołowsko. Przydzielone wtedy obwody pozostały w niezmienionym kształcie do dziś. W 1964 r. nastąpiły zmiany w składzie Zarządu Koła. Prezesem został wybrany Bohdan Turków, na stanowisku Łowczego pozostał Witold Krukowski, sekretarzem został Marian Kazimierski, a skarbnikiem wybrany został Józef Wąsik.

W 1971 r. wprowadzono trwały element tradycji w Kole „Knieja”. Zapoczątkowano rytuał przygotowywania okolicznościowych pamiątek z okazji Polowania Hubertowskiego, finansowanego z kasy Koła. Dwa lata później w „Trybunie Wałbrzyskiej” ukazał się artykuł pt. „O polowaniu Hubertowskim”, traktujący o tradycji Polowań Hubertowskich w Kole „Knieja”, a rok później „Słowo Polskie” opublikowało relacje z polowań w „Kniei”.

Gospodarka łowiecka koła gospodarującego na 3 bogatych obwodach przebiegała bez zakłóceń aż do wygaśnięcia 10-letniej dzierżawy w 1974 r. Podpisanie kolejnej 10-letniej dzierżawy w 1974 r. przebiegało bez przeszkód. Wszystkie 3 obwody pozostały w tych samych granicach. Obowiązująca od 1973 r. znowelizowana ustawa łowiecka zmieniła odpowiedzialność za szkody czynione przez zwierzynę łowną. Koła łowieckie zostały zobowiązane do pokrycia części szkód na polach rolników. Spowodowało to konieczność zmiany polityki gospodarczej kół. W 1978 r. Koło „Knieja” rozpoczęło organizowanie polowań dewizowych. Polowania te pozwalały zwiększać ilość posiadanych środków finansowych, niezbędnych do systematycznego wypłacania odszkodowań rolnikom.

Od 1976 r. pracował nowy Zarząd Koła. Funkcję Prezesa pełnił Henryk Biber, łowczym pozostał Witold Krukowski, sekretarzem Marian Kazimierski, skarbnikiem wybrano Tadeusza Nowaka. W 1979 r. w wyniku reorganizacji podziału administracyjnego kraju, a tym samym struktur Polskiego Związku Łowieckiego, na stanowisko Łowczego Wojewódzkiego powołano Witolda Krukowskiego.

Lata 1979-1990 to okres stabilnego funkcjonowania Koła. W tym czasie oprócz planowej gospodarki łowieckiej Koło pokazywało się na zewnątrz. W 1983 r. w Muzeum w Wałbrzychu podczas wystawy zorganizowanej przez Zarząd Wojewódzki Polskiego Związku Łowieckiego – „Sudecka Kraina Łowów” – Koło „Knieja” wystawiło 8 trofeów medalowych oraz szereg innych eksponatów i fotografii. W 1989 r. na wielkiej, trwającej 3 miesiące wystawie w Zamku Książ Koło wystawiło już 23 medalowe trofea. Oprócz trofeów eksponowana była broń myśliwska i elementy wyposażenia łowieckiego. Ekspozycja ubarwiona była spotkaniami z myśliwymi, którzy pozyskali najbardziej cenne trofea. Wystawa cieszyła się ogromnym zainteresowaniem zwiedzających i stanowiła ważny element propagowania kultury łowieckiej w regionie wałbrzyskim. W 1993 r. na podobnej wystawie w Krakowie członkowie Koła „Knieja” zaprezentowali 9 medalowych trofeów.

W 1984 r. zmarł nagle Prezes Koła Henryk Biber. Na jego miejsce został wybrany Jan Bizoń. W tym okresie prezesem był Jan Bizoń, łowczym Witold Krukowski, skarbnikiem Tadeusz Nowak, a sekretarzem Marian Kazimierski.

W 1984 r. w „Gazecie Robotniczej” ukazał się artykuł Zygmunta Ganowskiego pt. „Inny smak dziczyzny”, w którym barwnie opisano polowanie, zwyczaje łowieckie oraz szczegółowo przedstawiono postać Witolda Krukowskiego. Od 1989 r. nastąpiły istotne zmiany w prawie łowieckim. Wprowadzenie pełnej odpłatności za szkody przez koła łowieckie oraz znaczne podwyższenie opłat za dzierżawę łowisk postawiło Koło „Knieja” w stosunkowo trudnej sytuacji finansowej. Tematykę tę poruszyła również „Gazeta Robotnicza”, przedstawiając w artykule pt. „Wszystko przez dzika” problemy Koła „Knieja” z odszkodowaniami za szkody wyrządzone przez zwierzynę łowną.

Od 1990 r. datuje się budowa strzelnicy myśliwskiej w Dobromierzu. Inicjatorami inwestycji byli Kazimierz Krukowski, Tadeusz Orda, Bogusław Wojtasik, Bohdan Miciński i Roman Wielgus. Strzelnica w założeniach miała być przystosowana do przeprowadzenia kompletnego wieloboju myśliwskiego. Również w 1990 r. nastąpiły zmiany w składzie Zarządu Koła. Prezesem został wybrany Jan Bizoń, łowczym Witold Krukowski, sekretarzem Mirosław Kabat, skarbnikiem Roman Wielgus. Zarząd w tym składzie pracował do 1995 r. W 1995 roku „Łowiec Polski” opublikował artykuł o współpracy Koła „Knieja” z młodzieżą szkolną i walce z kłusownictwem.

23 kwietnia 1995 r. podczas walnego zebrania członków Koła „Knieja” doszło do zmiany zarządu koła. W tajnym głosowaniu wybrano nowy Zarząd w składzie: Roman Filipiński – prezes, Roman Wielgus – łowczy, Roman Gumuła – sekretarz, Bohdan Miciński – skarbnik. Jesienią 1995 z funkcji łowczego zrezygnował Roman Wielgus, a jego miejsce zajął Roman Gumuła i łączył funkcje łowczego i sekretarza. Na walnym zebraniu w kwietniu 1996 r. na miejsce sekretarza został wybrany Jerzy Dobrotowski. Przy końcu 1997 r. z funkcji skarbnika zrezygnował Bohdan Miciński, a jego miejsce po wyborze w kwietniu 1998 r. zajął Zbigniew Kielar. W wyborach w 2000 r. Zarząd powołano w składzie:  Stanisław Marciniak – prezes, Roman Gumuła – łowczy, Zbigniew Kielar – skarbnik i Tadeusz Kazimirski – sekretarz. W grudniu 2001 roku z funkcji skarbnika zrezygnował Zbigniew Kielar, więc funkcję tę wraz z funkcją sekretarza pełnił Tadeusz Kazimirski do walnego zgromadzenia w 2002 r. Na tym zebraniu sekretarzem został wybrany Bohdan Miciński. Od 2005 r. Zarząd pracował w składzie: Stanisław Marciniak – prezes, Zbigniew Kielar – łowczy, Paweł Jasiak – skarbnik, Marian Andrzejak – sekretarz i Piotr Seperant – członek Zarządu ds. strzelnicy.

14 lutego 2000 r. Zarząd Koła zakupił na własność teren, na którym znajduje się strzelnica. Od tego momentu do prac na strzelnicy włączyli się Zbigniew Kielar, Wiesław Kielar i Bohdan Miciński. Był to okres ożywienia działalności Koła. Rodziły się inicjatywy stanowiące stały element tradycji Koła „Knieja”. Oprócz uroczystego Polowania Hubertowskiego odbywa się doroczny Bal Myśliwski, co roku w czerwcowy wieczór na strzelnicy organizowana jest Noc Świętojańska, organizowane są zawody strzeleckie dla członków Koła oraz Zawody Strzeleckie Zarządów Kół o Puchar Wójta Gminy Dobromierz. Jednocześnie na każdym polowaniu bardzo starannie kultywowane są wszystkie elementy ceremoniału łowieckiego. Głównym mentorem dbałości o ceremoniał łowiecki jest Roman Filipiński. W 2003 r. w Muzeum w Wałbrzychu zorganizowana została kolejna wystawa trofeów łowieckich. Tym razem trofea członków „Kniei” stanowiły zdecydowaną większość ekspozycji. Członkowie Koła często zajmowali znaczące stanowiska we władzach okręgowych, uczestniczyli w licznych zawodach strzeleckich, zajmując wysokie pozycje.

Rok 2005 to rozpoczęcie wielkich inwestycji przy budowie strzelnicy. Inicjatorami rozbudowy strzelnicy byli Piotr Seperant i Dariusz Cisek. Powstał wieloletni plan rozbudowy obiektu. Latem 2005 roku zakupiono pierwszą elektryczną maszynę do rzutków. Na początku 2007 r. rozpoczęły się intensywne prace ziemne na strzelnicy. Powstała dodatkowa oś zająca, wybudowano elektryczne tory dla przebiegów dzika i zająca. Latem 2007 r. wybudowany został bunkier dla obu przebiegów, a na przełomie lat 2007 i 2008 wykonano automatykę i sterowanie przebiegami. W maju 2008 r. zostały wybudowane nowe wieże do konkurencji skeet oraz zakupione elektryczne maszyny do rzutków. 8 czerwca 2008 r. pierwszy raz w historii na strzelnicy Koła „Knieja” zostały rozegrane eliminacje do zawodów okręgowych w wieloboju myśliwskim.

Oprócz strzelnicy ogromna ilość prac wykonywana jest w lesie. Powstają nowe ambony, paśniki i poletka. Zimowe akcje dokarmiania zwierzyny pochłaniają ogromną ilość środków finansowych. W 2007 r. Koło obchodziło hucznie 55 lat swojego istnienia. W malowniczym kościółku w Sokołowsku członkowie koła uczestniczyli we Mszy Hubertowskiej, połączonej z ceremonią poświęcenia sztandaru Koła, którego drzewce ozdobione jest gwoździami z nazwiskami członków i stażystów koła. Wielka impreza w Leśnym Źródle była zwieńczeniem obchodów.

W 2009 roku koło nasze zostaje odznaczone Złotym Medalem Zasługi Łowickiej jest to uhonorowanie naszej długoletniej pracy w rozwój łowiectwa, propagowanie idei nowoczesnego myślistwa opartego na hodowli, introdukcji i ochronie zwierząt dziko żyjących, współpracy z młodzieżą oraz kultywowanie ceremoniału łowieckiego. Rok 2012 to jubileusz 60-lecia naszego koła. Przez cały rok wszystkie imprezy mają bardzo uroczysty i podniosły charakter.